ငါ့ ကိုယ္ ငါေတာင္ မေသခ်ာေသေတာ့လည္
မ်က္ႏွာခ်င္ဆိုင့္ျပီ အေျဖထုတ္ဖို ့ဆိုတာ
ဘယ္လိုနည္းနဲ ့မွ မျဖစ္ေသးဘူး
နာၾကည္းျခင္းလား မုန္းတည္းျခင္းလား
မင္းအျပံဳးေတြ မျမင္ေသးသေရႊ ့
ငါ့ ႏွလံုးေသြး ေအးစက္ေနခဲ့တယ္
ျပန္ဆံုဖို ့ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္
ေယာင္လို ့ေတာင္ မေတြးရဲေတာ့ဘူး
ပါးရည္နပ္ရည္ ရွိသြားတဲ့ ႏွလံုးသားက
အျပံဳးတုဆို ေၾကာက္လန္ ့ေနေတာ့
နင္ ေျပာဦးမဲ့ မုသားစကာ
ေတာ္ပါ….ငါလန္ ့ျပီမို ့
ေက်းဇူးျပဳ၍ မညာပါနဲ ့လား
ခင္မင္မွုေတြ မပ်က္သုန္ဖို ့
အမွန္တရားကို ဖြင့္ဟၾကမယ္
နင္ရိုးသာမယ္ဆို လာခဲ့ေပါ့….။
No comments:
Post a Comment